Unutulmuş Bir Öykücünün İnceliklerle Dokunmuş Hayatı Öykü, edebi türler içinde oldukça saygın bir yere sahip. Çağlar boyunca gösterdiği, kendine özgü ve istikrarlı gelişimle bu saygın yeri hak ediyor. İnsanı insana anlatan, insanı insana tanıtan, insanı insana gösteren öykülerle zenginleşir her toplumun edebiyatı. İddiasız bir tavrı vardır öykünün, mütevazı bir edası. Uzun uzun anlatmaz yazar…
SERÇE VE SIĞIRCIK KUŞU Sabah gün ayar aymaz yaprağı dökülmüş ağacın dallarında serçeler ötüşmeye başlarmış. Bu biraz sonra Büyülü Bahçe’deki evin cam kenarında buluşmak için birbirlerine haber vermeleriymiş. Bir sabah yine böyle gün aydınlanıp herkes işine çocuklarda okuluna gittiğinde karınlarını doyurmak için beklemeye koyulmuşlar. Mutfak penceresinin camı yavaşça açılmış çok sevecen merhametli ev sahibi görünmüş.…
GEÇ KALAN ÇİÇEK Sabah gün aydınlanır aydınlanmaz cam önünde saksı içindeki çiçekler gerine gerine tatlı bir mahmurlukla uykudan uyanmaya başlamışlar. Evin hanımı her gün gelip onları yapraklarından tutup okşayıp severmiş. Bahar bütün ışıltısıyla çiçeklerin üzerine vurmuş. Yeni bir gün doğumu bütün çiçekler için yeni bir başlangıç demekmiş. Çünkü bütün çiçekler her yeni günde yeniden açıp…