Açıklama
İnsan denen varlığın her saniyesi tecrübe edinmekle geçiyor. Edindiği her tecrübenin sonucu elbette olumlu değil. Tecrübe başlı başına bir olumluluk içerse de öyle kötü deneyimler yaşayabiliyor ki insan başına gelmesini istemediği sayısız gelişmelerle karşı karşıya kalabiliyor.
Yaşamın her türlü zorluğu, ülkenin ve toplumun içinde bulunduğu durum. İş hayatı, aile hayatı, okul hayatı… Her yan, herkes için sorunlarla dolu…
Bunca sorunun içinde nefes alabilmek daha doğrusu hem nefes alıp hem de sorunlarla boğuşabilmek çoğu zaman bireyi aşıyor ve destek gerektiriyor. Bu destek bazen örgütlenmekten ve beraber hareket etmenin getirdiği güçten alınıyor, bazen yaşanmış tecrübeleri inceleyip uyarlamaktan, bazen de sorunları daha iyi çözümleyen ve ne yapılması gerektiği konusunda bilimsel yöntemlerle öneriler sunan insanları dinlemekten, kitapları okumaktan geliyor.
Sevtap Kürkçüoğlu bir gazeteci, bir yazar, bir psikolog, bir kadın, bir aydın… Hepsinin de günümüzde az kalanlarından. Yani yalana yalan, dolana dolan diyenlerden. Yıllardır yazıyor… Tecrübesini yazıyor, bildiğini yazıyor… Ajitasyon yapmıyor, propaganda yapmıyor, aşk diyor, sevgi diyor, saygı diyor… Yazdıklarını okurken bazen şaşırıyor, bazen kızıyor, bazen gülümsüyor ama her zaman ne kadar da hepimizi anlattığını görüyorsunuz… Nefes alıyorsunuz…
Ama sadece insana nefes almayı anlatmıyor Hayat Bir Kar-Hane… Zira aslolan sadece görmek, anlamak, bilmek değil; çözümler üretmek ve değiştirmek… İşte Sevtap Kürkçüoğlu toplumsal yaşamın bitmek bilmez hengamesinde bire bir karşılaştığımız ya da tanık olduğumuz irili ufaklı pek çok sorun karşısında neler yapmak gerektiğini de anlatıyor, “hayal et” diyor, “sev” diyor, empati yapmanın öneminden bahsediyor, eğitimden, değişimden, mücadeleden söz ediyor… İnsanları konuşmaya, gülmeye, sevmeye, dinlemeye, değişmeye, mücadeleye davet ediyor; o da mı yetmedi bayrağını, pankartını alıp eline yürüyor… Samsun’dan Ankara’ya yürüyor, anlatamadığını yazıyor, yazamadığını haykırıyor…
Roman Adviye’nin söylediği gibi devam Sevgili Sevtap,
Abee yazarçizer gacısın!
Kes kötülerin dilini,
Tut kaleminin belini,
Tak sırtına ceketini,
Döktür kelimelerin incisini…
Kamil Akdoğan
